Nazwa środka spożywczego powinna być zgodna z nazwą ustaloną przepisami dla danej kategorii produktów, np. „sok”, „napój”, „czekolada”, „mleko następne”, „dietetyczny środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego”.
W przypadku braku takich przepisów powinna być nazwą zwyczajową lub składać się z opisu środka spożywczego lub sposobu jego użycia. A wszystko po to, aby umożliwić konsumentowi rozpoznanie rodzaju produktu i jego właściwości oraz odróżnienie go od innych.
Nazwa rodzajowa lub opisowa nie może być zastąpiona nazwą marki, lub nazwą fantazyjną, która dodatkowo może pojawić się na etykiecie.
Nie istnieją reguły tworzenia nazw fantazyjnych, jednakże podstawową zasadą, którą powinien kierować się każdy producent, jest niewprowadzanie w błąd konsumentów.
